Veur ware uns in Sjpanje, op sjtrandj in Tenerief.
Wat veur toen drek dao zooge, haaj gaar nieks om ut lief.
Veur kreege toen nag heinwee, noa os eige Drakelandj.
Veur waare neet te haaje en zonge handj in handj.

Refrein:
Beesel is ut sjoenste plaetske, waat der op de waereld is.
Is met nieks te vergelieke, dae det ment dae is getik.
Laot os hiej toch verder laeve, langs de grens en aan de Maas,
Beesel is ut sjoenste plaetske, ’t is nach net wie vreuger waas.
Beesel is ut sjoenste plaetske, ’t is nach net wie vreuger waas.

Auch waare veur op vakansie lets aan in oosteriek.
Wat os dao drek toen opveel ut is dao ongeliek.
Veur sjnapde van det taaltje nach gaaroet neet de helf.
Die zagte dao sjteeds gruss got, veur zagte doot ut zelf.

Toch zien der van die miense die wille wiet van hoes.
Ze kinne os de buim in veur blieve leever thoes.
Wat Beesel dich kin beeje al is ut nach zoe klein.
Det zal se nurges vinge daorom weer dit refrein.